(1866-1927)
– urodził się 28 listopada w Teul (prowincja Zacatecas, Meksyk) i po ukończeniu seminarium w Guadalajarze był od 1900 roku księdzem w parafii Zapotlanejo (prowincja Jalisco). Po wprowadzeniu w Meksyku antykościelnych zarządzeń nie zgodził się opuścić swoich parafian i nadal sprawował swoje posłannictwo w ukryciu. Burmistrz Zapotlanejo, Józef Orozco, który był zawziętym antyklerykałem, wyznaczył nagrodę za ujęcie każdego księdza; nagroda ta skusiła byłego seminarzystę, Nemezja Bermejo, który wskazał władzom kryjówkę kapłana. Orozco proponował J. uwolnienie za cenę podpisania aktu lojalności, ale spotkał się dwukrotnie z odmową. W końcu przewieziono J. w okolice cmentarza miejskiego i jeszcze raz próbowano torturami wymóc na nim podpisanie dokumentu; jeden z żołnierzy plutonu egzekucyjnego, który jako dziecko został ochrzczony przez księdza J., odmówił udziału w egzekucji i został natychmiast zabity. Pluton próbował strzelać, ale z powodu ulewnego deszczu broń odmówiła posłuszeństwa; wtedy dowódca oddziału, Anastasio Valdivia, podciął kapłanowi gardło. J. został beatyfikowany 22 listopada 1992 i kanonizowany 21 maja 2001 przez papieża Jana Pawła II. Wspomnienie – wraz z innymi ➞ męczennikami meksykańskimi – 25 maja.