Apostoł Madrytu (1864-1929)
– urodził się 22 lipca w Dalías (Hiszpania) jako jedno z dwanaściorga dzieci rodziny tamtejszych rolników; sześcioro z rodzeństwa zmarło w wieku dziecięcym. Podstawową edukację otrzymał w Almeríi, po czym – chcąc zostać księdzem – kontynuował od 1876 roku naukę w seminarium wyższym w Granadzie, kształcąc się w zakresie filozofii, teologii i prawa kanonicznego; 24 września 1887 przyjął kapłaństwo. Pracował jako kapłan w Chinchón i Estremera, w 1890 roku biskup powołał go jako wychowawcę do seminarium w Madrycie, gdzie uczył m.in. metafizyki i teologii pastoralnej, był również kapelanem tamtejszych sióstr bernardynek. W 1906 roku, po odbyciu pielgrzymki do Ziemi Świętej, rozpoczął nowicjat u jezuitów w Granadzie; śluby zakonne złożył 12 października 1908. Zasłynął jako doskonały kaznodzieja i katecheta (nazwano go „Apostołem Madrytu”), prowadził liczne rekolekcje, współpracował również ze środowiskiem laickim w dziele pomocy ludziom potrzebującym i chorym; organizował specjalne warsztaty, pomagające zdobyć zawodowe wykształcenie tym, którzy nie potrafili znaleźć dla siebie miejsca w społeczeństwie hiszpańskim, przeżywającym okres intensywnej industrializacji. Zmarł 2 maja w jednym z konwentów jezuickich w prowincji Aranjuez; beatyfikował go 6 października 1985 papież Jan Paweł II i ten sam papież ogłosił go świętym 4 maja 2003 w czasie swej pielgrzymki do Hiszpanii. Wspomnienie – w dies natalis.