(I w.?)
– wspominają o nim wszystkie Ewangelie jako o człowieku zamożnym i wpływowym (członek Rady); należał do uczniów Jezusa, ale z obawy przed Żydami wiary swej nie ujawniał. Pochodził z Judei; kiedy Chrystus skonał na krzyżu, J. poszedł do Piłata i uzyskał zgodę na pogrzebanie Nauczyciela (Mt 27,57-61; Mk 15,42-47; J 19,3842). Nabył płótno, owinął ciało Jezusa, wkładając także pachnidła – aloes i mirrę (Ewangelie mówią, że było ich sto funtów, czyli ok. 30 kg; świadczyłoby to o zamożności J.) i pochował w nowym grobie, znajdującym się w skale, zasuwając wejście kamieniem. Tylko tyle wiemy o J.: pochówek był w świecie żydowskim gestem bardzo istotnym, świadczącym o wielkiej miłości i przywiązaniu – szczególnie wtedy, gdy chodziło o kogoś nie związanego więzami krwi. J. wspominany jest 29 marca. Niezmiernie popularna w średniowiecznej literaturze zachodniej legenda o świętym Graalu mówi o J. jako tym, który zebrał krew wypływającą z ciała zmarłego na krzyżu Chrystusa; cennego naczynia z tą krwią – Graala – poszukiwali wsród barwnych przygód rycerze króla Artura.