(ok. 1869-1947)
– urodziła się w Południowym Sudanie, w Afryce Środkowej; ani dokładna data, ani miejsce jej urodzin nie są bliżej znane (być może była to wieś Oglassa); jako mała dziewczynka została zabrana z rodzinnej wioski przez arabskich handlarzy niewolników, którzy nadali jej imię Bakhita, tzn. „Szczęśliwa”. Kilkakrotnie sprzedawana różnym właścicielom, trafiła do Włoch, gdzie mieszkała w Genui i Wenecji w domu Callisto Legnaniego, b. wicekonsula Włoch w Chartumie, a potem przy rodzinie zamożnych hotelarzy, Michieli; pracowała jako służąca i niańka. Jej państwo, chcąc zapewnić młodej Afrykance jakie-takie wykształcenie, skierowali ją do klasztoru sióstr kanosjanek w Wenecji; po kilkumiesięcznym pobycie w tej placówce Bakhita zdecydowała się przyjąć chrzest; nastąpiło to 9 stycznia 1890 roku (otrzymała wtedy imiona Józefina Fortunata – to drugie znaczy „szczęśliwa”); w 1893 roku rozpoczęła postulat u kanosjanek, a 8 grudnia 1896 roku złożyła profesję zakonną w Weronie; w klasztorze spędziła resztę życia, będąc furtianką, kucharką, jeździła także po Włoszech z pogadankami zachęcającymi do popierania misji katolickich w Afryce; zmarła 8 lutego w macierzystym klasztorze. Beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II 17 maja 1992 i kanonizowana również przez niego 1 października 2000 w Rzymie; wspomnienie – w dies natalis; jest patronką Sudanu i jedyną świętą urodzoną w tym kraju.