(?-305)
– pochodziła z Nikomedii i poniosła męczeńską śmierć w czasie panowania cesarza Galeriusza Maksymiana. Jako jedyna w rodzinie chrześcijanka nie chciała zgodzić się na poślubienie prefekta tego miasta – Ewilazjusza. Ten nakazał aresztować J. i oddać pod sąd; torturami próbował zmusić ją do zmiany decyzji, a także do wyparcia się wiary. Kiedy stanowczo odmówiła – została ścięta mieczem. Relikwie J. przenoszono najpierw z Nikomedii do Pozzuoli we Włoszech, a potem do Kume koło Neapolu; w 1207 roku umieszczono je w jednej ze świątyń Neapolu. W pewnym momencie – najprawdopodobniej w XIV w. – szczątki świętej podzielono; posiadają je liczne świątynie we Włoszech i Hiszpanii. Wspomnienie – 16 lutego.