(ok. 650-705)
– pochodził z Konstantynopola. Tu przyjął święcenia kapłańskie, a po śmierci biskupa Pawła III objął stolicę patriarszą. Troszczył się zwłaszcza o obyczaje moralne, stąd nie zawahał się m.in. wyrzucać cesarzowi Justynianowi nieobyczajnego życia. Ściągnęło to nań gniew monarchy: został z zemsty oślepiony i wygnany do Rzymu, gdzie go uwięziono. Zapewne padł ofiarą rozgrywek między Stolicą Apostolską, na której zasiadał papież Sergiusz I a cesarstwem. Istnieje kilka wersji dotyczących śmierci K.: jedna z nich powiada, że po 40-dniowej przymusowej głodówce został zwolniony i zmarł na wolności. Najprawdopodobniej jednak zmarł w więzieniu rzymskim. Czczony 23 sierpnia na Wschodzie i Zachodzie.