(1847-1870)
założycielka Instytutu Sióstr Mniejszych od Matki Bożej Bolesnej – urodziła się 13 lutego w niewielkiej wsi Budri w pobliżu Bolonii jako córka Józefa i Hiacynty Nannetti; rodzice pochodzili z zupełnie różnych środowisk: ojciec wywodził się z rodziny miejscowych biedaków, zaś matka pochodziła z zamożnego domu w Bolonii; nie przeszkodziło jej to zaakceptować życia ubogiego i wypełnionego ciężką pracą i zbudować własnej rodziny – spokojnej i pobożnej. W szacunku dla pracy starała się też wychować córkę, która na chrzcie otrzymała imiona Klelia Rachela Maria; w trakcie epidemii cholery w 1855 roku K. straciła ojca i jej wuj, lekarz, zabrał wówczas całą rodzinę do Bolonii, do wygodnego i dostatniego domu. Chociaż ze względu na jej urodę rodzina zamyślała dla K. korzystne małżeństwo, dziewczyna postanowiła już po Pierwszej Komunii św., że poświęci życie służbie Bogu i bliźnim; związała się z niewielką grupą katechetyczną, działającą w okolicach Bolonii, m.in. w jej rodzinnej wiosce (była to grupa należąca do ogólnowłoskiego ruchu „Robotników Katechizmu Chrześcijańskiego”); dziewczęta należące do tej gromadki nie tylko zajmowały się przygotowaniem dzieci do komunii i katechezą starszych, ale także pomagały w domach, zajmowały się chorymi i niedołężnymi; po pewnym czasie K. postanowiła, że będzie się starać o przekształcenie grupy we wspólnotę zakonną. Nie było to możliwe natychmiast, ze względu na trudną sytuację Kościoła we Włoszech w tamtym okresie (trwał konflikt jednoczących się Włoch z Państwem Watykańskim o terytorium), niemniej 1 maja 1868 roku przyszłe siostry przeniosły się do dawnego domu katechetycznego i rozpoczęły wspólne życie; zadaniem zgromadzenia była katecheza, pomoc najuboższym oraz nieustająca modlitwa i adoracja Przenajświętszego Sakramentu; Klelia okazała się duchem ożywczym zgromadzenia: jej żarliwość, poświęcenie i szczególna charyzma okazała się tam duża, że nie tylko współsiostry, ale okoliczna ludność zaczęła tę bardzo młodą dziewczynę tytułować „matką Klelią”. Niestety – „matka” nie dbała zupełnie o swoje, niezbyt mocne zdrowie i zmarła na gruźlicę 13 lipca, 2 lata po założeniu zgromadzenia; była najmłodszą założycielką zakonu w historii Kościoła. Beatyfikował ją papież Paweł VI 2 października 1968, zaś kanonizował papież Jan Paweł II 9 kwietnia 1989; wspomnienie – 13 lipca. Zgromadzenie Sióstr Mniejszych Matki Bożej Bolesnej rozrosło się po śmierci założycielki i kontynuuje jej dzieło m.in. we Włoszech, Indiach i Tanzanii. Łącznie zgromadzenie to liczy ponad 300 sióstr w 35 domach zakonnych.96 Św. Klelia Barbieri