(?-916) – jeden z siedmiu Apostołów Bułgarii. Miał być jednym z pięciu uczniów i towarzyszy Apostołów Słowian, ➞ Cyryla i ➞ Metodego. Początkowo, aż do śmierci Metodego, apostołował na Nizinie Węgierskiej i na Morawach, został jednak stamtąd wygnany przez biskupa Wichinga, wroga słowiańskich wpływów w Kościele. Po przybyciu na tereny Bułgarii dalej prowadził dzieło apostolskie. Jego owocem było m.in. nawrócenie cara Borysa, który na chrzcie przyjął imię Michał. Dzięki jego poparciu mógł K. nawrócić wielu Bułgarów i wyświęcić miejscowych kapłanów. Papież Marynus (zm. 884) udzielił mu sakry biskupiej i przydzielił Ochrydę w Macedonii na stolicę. K. zmarł w roku 916. W martyrologiach dniem wspomnienia świętego jest 17 lipca. W spuściźnie literackiej K. znajdujemy m.in. Hymny na wszystkie święta, Żywoty i czyny natchnionych mężów, Pochwały dotyczące m.in. papieża Klemensa I, Cyryla i Metodego. Warto dodać, że w czeskiej historiografii spotkać można rozpowszechnioną opinię, iż K. był twórcą cyrylicy. Z pewnością natomiast można powiedzieć, że K. wraz z Apostołami Słowian przełożył Biblię na język staro-cerkiewno-słowiański.
KLEMENS Z OCHRYDY
Postacie związane z życiem religijnym (święci, teolodzy, duchowni)