(474-545)
– była córką króla Childeryka I, zamordowanego później przez własnego brata i Carateny. Urodziła się w Lyonie; po śmierci ojca, wraz z matką przebywała w Genewie, gdzie zdobywała wykształcenie oraz formację religijną. W roku 492 wyszła za mąż za Chlodwika (Ludwika), króla frankońskiego, który był poganinem. Z tego małżeństwa przyszło na świat pięcioro dzieci. Biografowie K. podkreślają, że miała wielki wpływ na swego męża: dzięki swej żonie 25 grudnia 496 roku przyjął chrzest. Sakramentu udzielił królowi św. ➞ Remigiusz, biskup Reims. K. słynęła z dobroci, umiłowania modlitwy oraz surowej ascezy; pełna była cierpliwości, mądrości, a przy tym pogody ducha. O głębi jej modlitwy i szacunku, jakim ją otaczano, świadczyć może fakt, iż przypisano jej wstawiennictwu wielkie zwycięstwo Franków nad Alemanami. Po śmierci męża K. udała się do Tours i tu w pobliżu grobu św. Marcina poświęciła się całkowicie Bogu – ufundowała m.in. kościół i klasztor w tym mieście. Według Martyrologium była to niewiasta „prawdziwie chrześcijańska”, znosząca mężnie wszelkie próby losu i cierpienia. Zmarła w Tours 3 czerwca ok. roku 545. Relikwie K. obecnie spoczywają wraz z prochami jej męża w paryskim kościele świętych Piotra i Pawła (później św. Genowefy). Wspomnienie w dies natalis.