(?-1012)
– pochodził z Irlandii. Pewnego razu wyprawił się przez kontynent z pielgrzymką do Ziemi Świętej – jak informują nas dokumenty znajdujące się w słynnym austriackim opactwie w Melku. Podczas podróży na terenie obecnej Austrii wzięto go za szpiega, do czego przyczynił się zapewne jego „obcy” wygląd. Powieszono więc K. prawie bez sądu w miejscowości Stockerau pod Wiedniem 17 lipca 1012 roku. Okoliczni wieśniacy szybko jednak otoczyli czcią grób mnicha, uważając go za męczennika. W 1014 roku jego ciało przeniesiono do klasztoru w Melku. Z czasem kult rozszerzył się na sąsiednie kraje. Szczególnie upodobał sobie tę postać pobożny lud. Czczono K. jako orędownika w okresie zarazy i opiekuna bydła. Dziewczęta wzywały jego pomocy przy poszukiwaniu kandydata na męża: do dziś zachowało się porzekadło niemieckie: „Proszę, święty Kolmanie, dobre za mąż daj wydanie”. Zapisany w Martyrologium pod datą 17 lipca.