(IV w.)
– była towarzyszką św. ➞ Urszuli, córki króla Bretanii. Urszula złożyła ślub czystości, pragnąc służyć tylko Bogu. Gdy ojciec chciał złamać to postanowienie i wydać ją za mąż, Urszula wraz z towarzyszkami, wśród których była też K., uciekła statkiem przed wolą bezwzględnego rodzica. Przy ujściu Renu statek opanowali Hunowie. Urszula i pozostałe towarzyszki poniosły śmierć męczeńską, ale K. zdołała się ukryć. Nazajutrz sama zgłosiła się do prześladowców, nie mogąc znieść pamięci o cierpieniach pozostałych dziewcząt. Zabito ją jako ostatnią z całej grupy. Gdy Bretończycy wyparli Hunów, ciała wszystkich męczennic pochowano w Kolonii. K. wspominana jest 22 października, jednak do kalendarzy liturgicznych trafiła dopiero w XII wieku, przypuszczalnie pod wpływem utworu hagiograficznego autorstwa Gerona (zm. 976), arcybiskupa Kolonii.