(640-705 lub 706)
- był synem zamożnych rodziców: Apera i Herisplindy. Wykształcenie naukowe i wychowanie dworskie zdobywał pod kierunkiem wuja, Teodardusa, biskupa Maastricht (obecnie w Holandii). Po zamordowaniu wuja w 672 roku został jednogłośnie obrany przez duchowieństwo jego następcą, w czym walnie dopomógł król Childeryk II. Trzy lata później zamordowano także króla i L., któremu zarzucano koneksje z byłym władcą, musiał opuścić swój urząd na rzecz Faramonda. Odtąd przez siedem lat przebywał na wygnaniu, mieszkając w klasztorze w Stavelot i żyjąc podług reguły św. Benedykta. W tym czasie zaszły zmiany polityczne, które umożliwiły Lambertowi powrót na stolicę biskupią; stało się to w 682 roku. Ciesząc się względami Pepina II z Heristalu, biskup wytrzebił pogaństwo w północnej Brabancji. Zasłużył się też dla rozwoju miasta Leodium (Liège). 17 września 705 (706) roku zginął z rąk oprawców nasłanych przez szlachcica Dodona, co miało być zemstą za rzekome przyczynienie się biskupa do śmierci krewnych szlachcica. Początkowo biskup chciał się bronić, ale w końcu zrezygnował z walki i modląc się, spokojnie przyjął śmierć, co uczyniło zeń w oczach ludu męczennika. L. został pogrzebany w kościele św. Piotra w Maastricht. W miejscu kaźni wnet wystawiono bazylikę, zaś następca L., Hubert, przeniósł stolicę biskupią z Maastricht do Leodium. Świątynia w Maastricht szybko stała się miejscem żywego kultu świętego, który w VIII wieku rozprzestrzenił się na ziemie całej Francji, Holandii, Westfalii, Austrii, a nawet Polski. Wspominany w dies natalis.