święty (?-ok.550)
pochodził zapewne ze szlacheckiego rodu i wychowywał się u św. Remigiusza, biskupa Reims; prowadził życie pustelnicze niedaleko Limoges i tam też otrzymał od króla Chlodwiga I niewielką posiadłość, w której z czasem założył klasztor Nobiliacum (obecnie St–Leonard–de–Noblat) i został jego pierwszym opatem. Tradycja przypisuje mu np. moc uzdrawiania, stąd też, wraz ze wzrostem kultu w dobie średniowiecznej, uczyniono L. opiekunem chorych, a także bydła i koni; w Polsce dowodem na szerzenie się kultu L. jest krypta na Wawelu pod jego wezwaniem (XII w.); wspomnienie 6 listopada.