właśc. Paweł Casanuova (16761751)
– urodził się 26 grudnia w Porto Maurizio jako syn rybaka Dominika Casanuovy i Anny Marii Benzo. Na chrzcie nadano mu imiona Paweł i Hieronim. Wprawdzie matkę utracił już w drugim roku życia, ale okazało się, że druga żona ojca, Maria Riolfo, otoczyła go prawdziwie macierzyńską miłością. Studia rozpoczął w rzymskim Collegium Romanum w wieku dziesięciu lat, co stało się możliwe dzięki pomocy finansowej stryja. Uczył się literatury i filozofii, a także uczęszczał do oratorium filipinów. Dzięki pracowitości i nieprzeciętnym zdolnościom znalazł się wśród 12 młodzieńców, którzy pod kierunkiem ojca Caravity uczyli w kościołach katechizmu. Po ukończeniu studiów wstąpił do klasztoru św. Bonawentury w Ponticelli, stając się członkiem zgromadzenia reformatówobserwantów (1697). Tam też otrzymał imię zakonne Leonard. Rok później złożył profesję i powrócił do Rzymu, by studiować teologię. W 1703 roku został kapłanem i wtedy nagle zapadł na zdrowiu. Prawdopodobnie przyczyną choroby było intensywne życie psychiczne i wyczerpujące studia. Do sił powrócił za sprawą Matki Boskiej i od tej pory uważał się za Jej sługę. Zgodnie z jego życzeniem, a także ślubowaniem, jakie złożył NMP, powierzono mu misje ludowe w Toskanii, Rzymie i na Korsyce. Wnet uznano go Apostołem Włoch, o czym zdecydowała nie tylko niezwykle czynna postawa kaznodziejska, lecz również zakładanie bractw religijnych i zdecydowana walka z *jansenizmem. Popularyzował szczególnie Drogę Krzyżową, której kształt ostatecznie ustalił i przekazał swym następcom (podobno sam erygował ponad 570 dróg krzyżowych). Napisał wiele pism religijnych i „listów duchowych” (w tym do Marii Klementyny z domu Sobieskiej, żony Jakuba Stuarta, pretendenta do tronu angielskiego). W Polsce szczególnie popularna okazała się Droga krzyżowa według św. L. (liczne wydania w XIX i XX stuleciu). Po 44 latach wytężonej pracy udał się do klasztoru św. Bonawentury, gdzie zmarł 26 listopada 1751 roku i w tym też dniu go wspominamy. Liczne cuda zdziałane za jego przyczyną sprawiły, że już w 1796 został beatyfikowany, a w 1867 Pius IX dokonał kanonizacji pracowitego kapłana. W roku 1923 Pius XI ogłosił go patronem misji ludowych.111 Św. Leonard z Porto Maurizio wygłaszający w 1750 r. kazanie na Piazza Navona w Rzymie