(1844-1914)
– urodziła się 16 września w Szampanii w mieście Sézanne (Francja); ukończyła szkołę klasztorną wizytek w Troyes, gdzie duży wpływ wywarli na nią przełożona, matka Maria de Sales Chappuis oraz kapelan, ojciec Ludwik Brisson. Francja przeżywała wówczas okres gwałtownej industrializacji, co wiązało się ze wzmożonym zapotrzebowaniem na siłę roboczą; w regionie Troyes powstawały wówczas fabryki tekstylne, w których zatrudniano dziewczęta z okolicznych wsi, płacąc im bardzo mało. Ojciec Brisson, żywo zainteresowany ideami wychowawczymi, propagowanymi wówczas przez św. ➞ Jana Bosco i rodzącym się ruchem salezjańskim (1856) postanowił zorganizować w Troyes szkołę dla ubogiej młodzieży, w której otrzymywałaby ona kompletne wykształcenie i formację duchową w duchu salezjańskim (1858). Nie mogąc znaleźć odpowiedniej kadry naukowej i stałych opiekunów takiego centrum, postanowił utworzyć osobne zgromadzenie; w dziele tym znalazł znakomitą współpracowniczkę w osobie Leonii Aviat, która otworzyła podobny ośrodek w rodzinnym Sézanne; wprawdzie Leonia zamierzała wstąpić do zakonu wizytek, jednak jej przewodnicy duchowi zachęcali ją, by jeszcze poczekała, chcąc by energiczna i aktywna dziewczyna miała szansę popracować z młodzieżą poza strukturami zakonnymi. Ostatecznie 18 kwietnia 1866 roku Leonia zdecydowała się przyjąć regułę św. ➞ Franciszka de Salle i rozpocząć formowanie nowego zgromadzenia; welon zakonny otrzymała 30 października 1868 i odtąd nosiła imię Franciszki de Salle; w powstawaniu nowego zgromadzenia wielką pomocą służył biskup Genewy i on też wybrał dla niego nazwę: siostry Oblatki św. Franciszka Salezego. Zgromadzenie to uzyskało wstępną akceptację kanoniczną 11 października 1871 roku i zaczęło się szybko rozwijać zarówno we Francji, jak też na zagranicznych misjach w całej Europie, Afryce Południowej i Ekwadorze; F. został jego przełożoną (od 1893 r. aż do śmierci była przełożoną generalną). W 1903 roku musiała wraz z siostrami opuścić Francję ze względu na wprowadzenie antykościelnego ustawodawstwa, ograniczającego możliwość prowadzenia przez zakony szkół i placówek wychowawczych i udała się do Włoch (Perugia); w 1911 roku jej zgromadzenie otrzymało ostateczną akceptację Stolicy Apostolskiej. Założycielka jednego z najaktywniejszych dzieł salezjańskich zmarła 10 stycznia w Perugii; proces beatyfikacyjny wszczęto w 1957 roku; beatyfikował ją papież Jan Paweł II 27 września 1992 roku i to on 25 listopada 2001 roku ogłosił ją świętą. Wspomnienie liturgiczne wyznaczono na 11 stycznia. Siostry Oblatki św. Franciszka Salezego pracują w wielu krajach świata, najwięcej ich domów i szkół znajduje się w USA.