(ok. 1073-1136)
– urodził się w Gars (Austria) jako syn Leopolda II Babenberga. Jego wychowaniem zajął się św. Altman, biskup Pasawy. Po śmierci ojca (1095) objął rządy w Austrii, otaczając troskliwą opieką przedstawicieli tamtejszego Kościoła. Początkowo, w sporze o inwestyturę, opowiedział się za papieżem, ale potem wział stronę Henryka V i nawet pojął za żonę jego siostrę, Agnieszkę, wdowę po Fryderyku Hohenstaufie, księciu Szwabii. Miał z nią osiemnaścioro dzieci. Ufundował wiele kościołów, między innymi w swej rezydencji w Klosterneuburgu, dokąd sprowadził kanoników regularnych i założył tam szkołę, która zasłynęła na całą Austrię. Jego dziełem jest również powstanie nie mniej słynnego opactwa w Melku (przebudowane w stylu barokowym zatraciło swój pierwotny, piękny kształt), ufundował ponadto opactwa dla cystersów w Heiligenkreuz i dla benedyktynów w Klein-Mariazell. Po śmierci cesarza Henryka V (1125) nie przyjął ofiarowanej mu przez niemieckich elektorów korony cesarskiej, pragnąc żyć w spokoju we własnym kraju, gdzie słynął z pobożności i licznych dzieł charytatywnych. Największą jego zasługą stało się umocnienie katolicyzmu w Austrii. L. zmarł 15 listopada 1136 roku podczas polowania. Pochowano go w klasztorze w Klosterneuburgu i tam spoczywa do dziś. W kościele można podziwiać wspaniały ołtarz świętego z XII w., składający się z 50 płaskorzeźb wykonanych w szczerym złocie, stanowiący arcydzieło europejskiej sztuki złotniczej tamtych czasów. Na wizerunkach pojawia się w koronie królewskiej, z miniaturą kościoła w dłoniach albo z koszem chleba – dla podkreślenia jego dobroczynności dla biedaków. Innocenty VIII zaliczył L. w poczet świętych dopiero w roku 1485, natomiast cesarz Leopold I ogłosił w 1663 patronat świętego nad Austrią. Wspominany w dies natalis.112 Św. Leopold III (1075-1136)