(?-ok. 1260)
– był prawdopodobnie synem szlacheckim. Zafascynowany ideałami franciszkańskimi przyjął regułę Biedaczyny Bożego i osiadł w klasztorze-pustelni obok rodzinnego zamku. Prowadził ascetyczny tryb życia, uwielbiał modlitwę i milczenie, gdyż uważał te środki za prawdziwą drogę do Zbawienia. Niczego głośnego nie dokonał. Zmarł wyczerpany surowym trybem życia. Rodzina sprowadziła jego ciało do swej siedziby w Bruneforte, które z czasem nazwano San Liberato. Nie zachowała się żadna biografia skromnego zakonnika i z czasem zaczęto go mylić z innym franciszkaninem, związanym z tzw. spirituales, który nosił to samo imię. Kult L. zatwierdził dopiero Pius IX w 1868 roku. Wspominany jest 30 października, zgodnie z franciszkańską tradycją.