(1673-1716)
– urodził się 31 stycznia w miasteczku Montfort (Francja) w wielodzietnej rodzinie Jana Baptysty i Joanny; był drugim z ich osiemnaściorga dzieci. O religijności tego domu może świadczyć fakt, że dwóch synów zostało kapłanami, a sześć sióstr wstąpiło do zakonu. L. najpierw uczył się w miejscowej szkole, a następnie u jezuitów w kolegium w Rennes. Obrawszy stan duchowny, udał się do Paryża, by – mimo kiepskich warunków materialnych – studiować teologię. Po ukończeniu studiów w 1700 roku został wyświęcony na kapłana. Początkowo pełnił funkcję kapelana szpitala w Poitiers (1701-03), gdzie też, wraz z Marią Ludwiką Trichet, założył zgromadzenie żeńskie pod wezwaniem Bożej Mądrości dla opieki nad chorymi. W 1703 roku wrócił do Paryża, a następnie udał się do północno-zachodniej Francji, gdzie prowadził misje ludowe. Ponieważ mówił językiem prostym, wyjaśniał klarownie podstawowe prawdy wiary, uczył różańca, odwiedzał chorych, jego nauki były chętnie przyjmowane przez niewykształconych ludzi. Papież Klemens XI obdarzył go przywilejem głoszenia kazań na terenie całej Francji. Wygłosił około 200 rekolekcji, oddając się pod szczególną opiekę Najświętszej Maryi. Jest autorem dzieła Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Matki Najświętszej. L. założył też dwa zgromadzenia zakonne: Towarzystwo Maryi i Zgromadzenie Córek Mądrości Bożej. Ich zadaniem miało być nauczanie ubogiej młodzieży, pielęgnowanie chorych w szpitalach i przytułkach oraz niesienie pomocy wszystkim potrzebującym. Zmarł 28 kwietnia w St. Laurent-surSevre. Beatyfikował go Leon XIII (1888), a kanonizował Pius XII (1947). Wspominany w dies natalis.