(1591-1660)
– urodziła się 12 sierpnia w Paryżu w rodzinie wysokiego urzędnika parlamentu francuskiego, Ludwika i Antonietty le Camus, jego drugiej żony. Wcześnie utraciła matkę, a jej wychowaniem zajął się ojciec. Dzieciństwo i młodość spędzała w wielu internatach zakonnych. W wieku 15 lat chciała wstąpić do zakonu kapucynek, lecz na przeszkodzie stanęło słabe zdrowie. Za radą krewnych wyszła więc za sekretarza Marii Medycejskiej, Antoniego Le Gras. Małżeństwo to nie przyniosło jej szczęścia, gdyż mąż był nerwowy i gwałtowny, a ponadto ze względu na chorobę psychiczną utracił posadę. W 1625 roku została L. wdową, poświęcając się odtąd opiece nad jedynym synem Michałem. Odnaleźć się w życiu pomogli jej najpierw św. ➞ Franciszek Salezy, a następnie św. ➞ Wincenty à Paulo. Pod kierownictwem tego drugiego poświęciła się pracy w zakładanych przez niego instytutach miłosierdzia. Wcześnie stała się wizytatorką wielu domów opieki, spełniając jednocześnie funkcję aprowizatorki, pielęgniarki i katechetki. Dzięki niej powstało zgromadzenie Córek Miłosierdzia, które stanowiło swego rodzaju zawiązkę Sióstr Miłosierdzia (szarytki). Zmarła 15 marca 1660 roku i Kościół wspomina ją tego właśnie dnia. Jej relikwie spoczywają w kaplicy domu zakonnego w Paryżu. Beatyfikowana została dopiero w 1920 roku przez Benedykta XV, a kanonizował ją Pius XI w 1934 roku. W 1960 roku papież Jan XXIII ogłosił ją patronką służb socjalnych. Do Polski szarytki zostały sprowadzone w 1653 przez królową Marię Ludwikę.116 Św. Ludwika de Marillac