także Lidwina (1380-1433)
– pochodziła ze szlacheckiej, ale ubogiej rodziny. Jej rodzicami byli Piotr i Petronela, a L. była ich dziewiątym dzieckiem. Odznaczała się nieprzeciętną urodą. Mając 15 lat upadła na ślizgawce i złamała dolny odcinek kręgosłupa. Odtąd nie wstawała już z łóżka, a jej życie zamieniło się w jedno cierpienie, trwające 38 lat. Ówczesna medycyna nie znała metod leczenia choroby; procesy gnilne powoli obejmowały całe ciało L., stąd lekarze szybko rezygnowali ze wszystkich prób jej uzdrowienia. Odeszli od niej nawet najbliżsi, a wynajęta pielegniarka psychicznie znęcała się nad chorą. Pomimo bólu imponowała wszystkim swoją cierpliwością, jednocześnie doznawała łask mistycznych – m.in. sławnych wizji, opisanych w jej żywocie przez Tomasza á Kempis. Ponieważ sława jej świętości szybko się rozeszła, przybywały do niej istne pielgrzymki ludzi, prosząc o wstawiennictwo i modlitwę. Otrzymywała przy tym znaczne kwoty pieniędzy, których nie pożytkowała dla siebie, ale rozdawała ubogim. Zmarła wśród ogromnych cierpień 14 kwietnia 1433 roku i na ten dzień przypada jej wspomnienie. Kult L. zatwierdził w 1890 roku papież Leon XIII. Jest bohaterką jednego z utworów G.C. Huysmansa.