(?-772)
– urodził się najprawdopodobniej w rodzinie retoromańskiej, choć wiele źródeł uważa go za mnicha iroszkockiego, towarzysza św. ➞ Kolumbana i św. ➞ Gawła (taką właśnie wersję żywota M. zawierają pisma powstałe w kręgu opactwa St. Gallen, gdzie M. zdobywał formację duchową). Prowadził działalność apostolską w regionie Allgäu (południowe Niemcy, pogranicze ze Szwajcarią). W miejscowości Füssen wybudował sobie celę, która stała się zaczątkiem klasztoru benedyktyńskiego. M. był jego pierwszym opatem. W 771 roku papież Stefan IV udzielił mu sakry biskupiej. Zmarł 6 września 772 roku i dzień ten jest jego pamiątką. Relikwie M. znajdują się w kościele opactwa St. Gallen w Szwajcarii. Kult świątobliwego opata szerzył się głównie w południowych Niemczech (Tyrol, Bawaria) i Szwajcarii. M. uważano w średniowieczu za wspomożyciela przeciwko pladze szkodliwych owadów niszczących zasiewy oraz przy ukąszeniach węży. Przedstawiano go przede wszystkim w stroju opata lub wędrownego misjonarza, z laską (cambutta), uchodzącą za skuteczne narzędzie w walce ze szkodnikami; niekiedy u stóp M. wije się smok, symbolizujący szatana, który ponoć wielokrotnie utrudniał opatowi z Füssen dzieło misyjne.2 Św. Magnus, rzeźba XVIII w.