(ok. 275-ok. 346)
– stał się obiektem czci złożonej mu przez świętych mężów tej miary co św. ➞ Paulin, św. ➞ Grzegorz z Tours i św. ➞ Atanazy. Urodził się w Suilly w Akwitanii (dzisiaj MouterreSilly we Francji, diecezja Poitiers). Za sprawą św. Agrycjusza, biskupa Trewiru (Trier), stanowiącego ważny ośrodek władzy świeckiej i duchownej, został kapłanem. Na tę właśnie stolicę biskupią został powołany między 320 a 330 rokiem. Słynął jako zdecydowany przeciwnik *arianizmu, co stawiało go w opozycji do cesarzy Wschodu, głównie Konstansa. Przyjął u siebie patriarchę Aleksandrii, Atanazego, gdy ten zmuszony został do udania się na banicję (336). W 343 roku odbył się synod w Sardyce, który miał przynieść uspokojenie nastrojów zmąconych szerzącą się herezją ariańską; do zwołania tego zgromadzenia M. usilnie zachęcał duchownych zarówno Zachodu, jak Wschodu, nie wiadomo jednak, czy sam wziął w nim udział. Podpisał natomiast jego antyariańskie uchwały, co przypłacił deponowaniem z urzędu biskupiego przez zwolenników Wschodu. Pozostał wszakże na swej stolicy dzięki zdecydowanemu poparciu wiernych diecezji. Wspominany 12 września, ale nie wiadomo, czy chodzi tu o dies natalis, czy też o datę jakiejś translacji jego szczątków, znajdujących się w Trewirze.