(ok. 1560-88)
– pochodziła z arystokratycznego rodu, którego siedziba znajdowała się w Cogleton. Jako nastolatka została damą dworu królowej angielskiej Elżbiety I, córki Henryka VIII, który oderwał Kościół angielski od zwierzchnictwa Rzymu, ogłaszając się jego głową. Elżbieta kontynuowała bezwzględną politykę ojca wobec katolików, szczególnie zaś wobec kleru. Wśród torturowanych i uwięzionych wówczas księży znalazł się Wilhelm Wattson. Najpierw, na mękach, zgodził się podpisać przysięgę na wierność królowej i został uwolniony. Niemal natychmiast ogłosił, że lojalność została na nim wymuszona; aresztowano go i wtrącono ponownie do Tower, gdzie oczekiwał na śmierć. M., która w głębi serca czuła się katoliczką, przekupiła strażników i zaczęła odwiedzać Wattsona, a w końcu dostarczyła mu linę, za pomocą której uciekł z więzienia. Spisek odkryto po paru godzinach i M. wzięto na tortury, chcąc wymusić na niej zarówno ujawnienie kryjówki Wattsona, jak też wyrzeczenie się wiary. Oprawcy nie zdołali uzyskać od niej żadnych zeznań. Skazano ją więc na śmierć i powieszono 30 sierpnia 1588. Beatyfikował ją w 1929 roku papież Pius XI, a kanonizował w 1970 roku papież Paweł VI. Wspominana w dies natalis lub – wspólnie z tzw. 40 męczennikami angielskimi – 4 maja.