(?-477)
– przyszedł na świat zapewne w rodzinie galloromańskiej, ale o jego młodości właściwie nic nie wiemy. W 466 roku objął, jako piętnasty z kolei biskup, diecezję Vienne nad Rodanem. Już na początku sprawowania urzędu popadł w tarapaty w związku z niekanonicznym wyświęceniem biskupa miasta Dié (pominął uprawnienia w tym względzie metropolity Arles), za co został upomniany przez papieża Hilarego. Niektórzy badacze sugerują, że uczynił to nie tyle nieświadomie, ile chcąc jak najszybciej wzmocnić siłę Kościoła w swoim okręgu, znajdował się on bowiem pod groźną presją *arian i króla Burgundii. Za życia zyskał cześć swych diecezjan ze względu na wielką pobożność i dar gorącej modlitwy, którą wyprosił odwrócenie od miasta zagrażających mu kataklizmów: skutków trzęsienia ziemi, pożarów i powodzi. Zainicjował zwyczaj modlitw i procesji urządzanych przez trzy dni poprzedzające święto Wniebowstąpienia Pańskiego, upowszechniony najpierw w Galii, a od VIII w. w całym Kościele. Modły te poświęcano pomyślności ziemi i powierzano w nich kraj łaskawości Pańskiej. W Martyrologium Hieronimiańskim uważany za jednego z „zimnych świętych”; we Francji uchodził za patrona mamek i bólów piersi. Pamiątka – 11 maja.