(ok. 344-ok. 421)
– wspominana jest przez pisarzy tej miary co św. ➞ Cyryl Aleksandryjski, św. ➞ Zozym i św. ➞ Sofroniusz, którzy jednak koncentrowali się na pokucie, jaka stała się treścią jej życia, pomijając dane biograficzne. Wiemy o niej, że w wieku 12 lat uciekła z domu i znalazła się w Aleksandrii (Egipt). Jako młodziutka dziewczyna rozpoczęła życie bardzo swobodne, wykorzystując swą urodę. Przekazy powiadają, że nie była jednak prostytutką – uwodziła mężczyzn powodowana raczej ciekawością i temperamentem niż chęcią zysku. Pewnego razu z grupą pielgrzymów egipskich udała się do Jerozolimy. Tam, znów wiedziona ciekawością, chciała się przyjrzeć obrzędom we wnętrzu bazyliki Grobu Pańskiego, ale gdy przestępowała jej próg, jakaś niewytłumaczalna, potężna siła wypchnęła ją z kościoła. Pisarze powiadają, że miało to powtórzyć się kilka razy oraz że nad wejściem do bazyliki M. ujrzała wizerunek NMP. Miała wówczas paść na ziemię i błagać Matkę Bożą, by jej nie odrzucała. Powodowana wewnętrznym nakazem postanowiła iść na pustynię, nad Jordan i tam spędzić resztę życia na pokucie. Kiedy złożyła ów ślub – mogła już bez przeszkód wejść do bazyliki. Nie wiemy, jak długo pozostawała w pustelni. Widział ją kapłan św. ➞ Zozym, który ją także wyspowiadał i udzielił komunii św. Kiedy za rok ponownie przyszedł do M. – już nie żyła. Legenda powiada, że jej ciało, podobnie jak ciało św. ➞ Pawła Pustelnika, zagrzebały w pustynnej ziemi lwy. Stała się tematem dla licznych malarzy, szczególnie okresu późnego średniowiecza i renesansu (m.in. Tintoretto, Hans Memling). Jest patronką nawróconych kobiet lekkich obyczajów. Wspominana 2 kwietnia.13 Św. Maria Egipcjanka, Tintoretto, 1583-88