(I w.?)
– piszą o niej ewangeliści: św.➞ Mateusz, św. ➞ Jan i św. ➞ Marek. Spotykamy ją, jak towarzyszy NMP w cierpieniu, gdy Jezus umiera na krzyżu. Mateusz pisze: „Było tam również wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu. Między nimi były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza” (Mt 27,55-56). Jan – stojący najbliżej Jezusa i wyznaczony przez umierającego Zbawiciela na opiekuna NMP, powiada: „A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena” (J 19,25); Marek zaś relacjonuje: „Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome (Mk 15,40). Wprawdzie ewangeliści nazywają synów M. „braćmi” Jezusa, musimy brać pod uwagę fakt, iż był on poczęty w sposób niepokalany, stąd więzy krwi nie są tu naturalne. M. nie była chyba rodzoną siostrą NMP, ale raczej jej daleką krewną lub powinowatą, co upoważniało ewangelistów, wg żydowskiej tradycji, do nazywania jej „siostrą” matki Jezusa. Mężem M. był Kleofas (także Alfeusz); wg niektórych przekazów był on bratem św. ➞ Józefa, opiekuna Świętej Rodziny. M. towarzyszyła Jezusowi w czasie Jego wędrówek apostolskich i usługiwała Mu, przygotowując jedzenie, piorąc, znajdując miejsca na nocleg. Była z Nim do końca – do chwili skonania. Wraz z innymi niewiastami udała się do grobu Jezusa, by namaścić ciało wonnościami i odkryła, że grób jest pusty. Nic też dziwnego, że to ona, jako pierwsza, dowiaduje się od anioła o cudzie Zmartwychwstania (Mt 28,1-8; Mk 16,18). Ma także szczęście oglądać Jezusa zmartwychwstałego (Mt 28,9-10). Nie wiemy, co się dalej działo z M., bowiem Dzieje Apostolskie już o niej nie wspominają. Martyrologium rzymskie dzień jej pamiątki wyznacza na 9 kwietnia.