(1756-1846)
– urodziła się 28 listopada w Barfleur w Normandii (Francja) w rodzinie Jana Postel i Teresy Levallios, jako najstarsze z ich siedmiorga dzieci. Na chrzcie św. otrzymała imiona Julia, Franciszka, Katarzyna. Mając 9 lat przyjęła komunię św., choć wówczas udzielano tego sakramentu dzieciom starszym. Kształciły ją i wychowywały benedyktynki z Valognes, jednak M. z całą ostrością dostrzegała, że siostry naruszają zasadę życia skromnego, stosownego do ich reguły. Stąd też zrezygnowała ze wstąpienia do klasztoru. Odtąd poświęciła się organizowaniu szkół i internatów dla dziewcząt, w których miały się one kształcić i przygotowywać do życia rodzinnego. Prowadziła także bezpłatne nauczanie dla dziewcząt z ubogich rodzin. Rewolucja francuska w 1789 roku pokrzyżowała jej dalsze plany i zmusiła do troski o zupełnie inne sprawy. W okresie prześladowań duchownych, którzy odmówili złożenia przysięgi na nową konstytucję (1790), M. przechowywała u siebie naczynia liturgiczne (łącznie z Najświętszym Sakramentem) i książki religijne, udzielała także schronienia kapłanom. Nocami w jej domu, w którym kiedyś prowadziła lekcje, zaczęto odprawiać mszę świętą i prowadzić tajne katechezy. M. ułatwiała też duchownym ucieczkę do Anglii, a siostry, które musiały opuścić swoje domy, organizowała do pomocy bezdomnym i chorym. Po rewolucji M. przeniosła się do Cherbourga i tu, w podarowanym jej domku, zaczęła powstawać nowa rodzina zakonna. Głównym dziełem M. stała się duża szkoła dla kilkuset dziewcząt. W 1807 roku M. złożyła śluby zakonne i wtedy też przyjęła imię, pod którym jest dziś znana. Rok później napisała konstytucję dla swej rodziny zakonnej: Ubogich Córek Miłosierdzia. Niektóre elementy tej konstytucji zostały zaczerpnięte z reguły benedyktyńskiej, jednak podstawowym celem M. i jej współsióstr było szerzenie bezpłatnego szkolnictwa, a także zakładanie sierocińców dla dziewcząt. W 1832 roku przeniosła się do opustoszałego i na wpół zrujnowanego opactwa benedyktyńskiego w SaintSauveur-le-Vicomte, które odbudowała przy pomocy sióstr i wychowanek. Dzieło jej zyskało duże uznanie we Francji i za granicą, stąd też z różnych stron zaczęły napływać środki finansowe, pozwalające M. utrzymać duży klasztor i całą sieć szkolną. Zmarła w Saint-Sauveur w wieku 90 lat, 14 lipca 1846. Błogosławioną ogłosił ją w 1908 roku papież św. ➞ Pius X, a kanonizował 17 lat potem papież Pius XI. Jej dzieło trwa do dziś. Wspominana 16 lipca.