właśc. Maria Pidal y Chico de Guzmán (1891-1974)
– urodziła się 4 listopada w Madrycie jako córka markiza Ludwika Pidal y Mon i Krystyny Chico de Guzmán y Munoz; jej ojciec był ambasadorem Hiszpanii przy Stolicy Apostolskiej i aktywnym orędownikiem spraw kościelnych w tym skomplikowanym, zapowiadającym głębokie przeobrażenia, okresie. Atmosfera domu sprawiła, że w wieku 29 lat M. zdecydowała się wieść życie konsekrowane i wstąpiła do nowicjatu karmelitanek w Escurialu; śluby proste złożyła 7 maja 1921, a końcową profesję 30 maja 1924. Celem swojego życia uczyniła odnowę duchowości karmelitańskiej w Hiszpanii, a także w świecie, wzorce znajdując w św. Teresie od Jezusa i św. Janie od Krzyża. Na przełomie października i listopada 1926 wraz z trzema innymi siostrami otworzyła nowy dom w Cerro de los Ángeles – pierwszy z całej serii nowych klasztorów, opartych na regule św. Teresy; idea M. została zaakceptowana przez biskupa Madrytu i Alcali 28 czerwca 1926; już siedem lat później powstała pierwsza tego typu placówka zagraniczna – w Kottayam, w Indiach i to był początek indyjskiego ruchu karmelitańskiego. Mimo arystokratycznego pochodzenia matka M. żywiła niechęć do wszelkiego zbytku i stanowisk; wielką miłość do towarzyszek łączyła z surowością i wysokimi wymaganiami tak wobec siebie, jak też innych. Zakładane przez nią klasztory często krytykowano: były małe, skąpo umeblowane, niewygodne. W czasie hiszpańskiej wojny domowej niemal wszystkie klasztory zostały zniszczone i splądrowane; siostrom z Cerro de los Ángeles udało się ujść z życiem – zamieszkały w prywatnym mieszkaniu w Madrycie. We wrześniu 1937 otwarto nowy dom w Salamance, a w 1939 roku udało się odbudować macierzysty klasztor M. w Cerro; kilka lat później karmelitanki mogły już zamieszkać w macierzystym klasztorze M. w Escurialu oraz w sławnym klasztorze w A`vili (1947). Wszystkie te prace wymagały koordynacji: matka M. założyła więc specjalne Stowarzyszenie Terezjańskie, które zostało zaakceptowane przez papieża tuż przed śmiercią założycielki, w 1972 roku. M. zmarła 11 grudnia w karmelu La Aldehuela (prowincja madrycka); beatyfikował ją papież Jan Paweł II 10 maja 1998 i on też ogłosił ją świętą 4 maja 2003 w czasie swej pielgrzymki do Hiszpanii; wspomnienie – w dies natalis. Klasztor w La Aldehuela (zał. 1961) jest jednym z największych domów karmelitanek na świecie: ma swoją piękną świątynię, szkołę, przytułki i szpital dla ubogich.