(1854-1910)
– członek zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich. Urodził się 7 listopada w Cuenca w Ekwadorze w zamożnej rodzinie; podobno jako kilkuletnie dziecko miał wizję NMP, a jako ośmiolatek został cudownie ocalony przed atakiem rozwścieczonego byka. Rok później rozpoczął naukę w jednej ze szkół prowadzonych przez zakonników z założonego przez św. ➞ Jana Chrzciciela de la Salle Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich, którzy świeżo zostali sprowadzeni do Ekwadoru; wstąpił do tego zakonu w wieku 13 lat, 24 marca 1868 roku. Pracował jako nauczyciel w jednej ze szkół prowadzonych przez zakon w Quito, a także zajmował się twórczością literacką (debiutował w wieku 17 lat) pisząc liryki religijne, a także opracowania pedagogiczne, utwory dla dzieci – w tym małe teksty dramatyczne, wykorzystywane potem w szkołach. Twórczość ta miała sporą wartość, gdyż w 1892 roku został przyjęty do Ekwadorskiej Akademii Literatury, a także do odpowiednich Akademii we Francji, Hiszpanii i w Wenezueli. M. ceniony był za umiejętności pedagogiczne, humor i doskonały kontakt z uczniami; w latach 190104 był mistrzem nowicjatu w swoim zakonie. W 1905 roku skierowany do Europy; w Belgii pracował nad przekładami z francuskiego na hiszpański tekstów religijnych, w tym prac założyciela zgromadzenia Braci Szkolnych, św. Jana de La Salle. W 1908 r. zachorował na płuca i przeniesiono go do Hiszpanii, gdzie uczył w niewielkiej szkole prowincjonalnej w okolicach Barcelony; zdrowie jednak nie powróciło i M. zmarł 9 lutego w miejscowości Premia de la Mar; tam też go pochowano; grób został zniszczony w czasie wojny domowej w 1936 roku. Symboliczny grób nauczyciela, pisarza i zakonnika znajduje się w Quito, gdzie pochowano ocalałe szczątki jego ciała; miejsce to jest celem pielgrzymek młodzieży. Beatyfikowany został przez papieża Pawła VI w 1977 roku, a kanonizowany 21 października 1984 przez papieża Jana Pawła II. Wspomnienie – w dies natalis.