także Nino, Nuna, Nania (IV w.)
– w czasach Konstantyna Wielkiego przebywała w Gruzji jako branka chrześcijańska. Z uwagi na świątobliwe życie i przede wszystkim cudowne uzdrowienie dziecka, nakłoniła do przyjęcia wiary chrześcijańskiej najpierw królewski dwór (ok. 322 roku), a później również lud. Te szczupłe wiadomości na temat życia świętej zawdzięczamy Rufinowi, który bezpośrednio zetknął się z członkiem królewskiego rodu gruzińskiego, Bakuriusz i przekaz ten obecnie uznaje się za wiarygodny. Niestety, na nim wyczepują się dane historyczne, zaś reszta to pobożne legendy, zniekształcające późniejsze życiorysy poprzez wprowadzanie zgoła fantastycznych motywów lub elementów żywotów świętych działających na terytorium sąsiedniej Armenii. Mówi się, że N. pochowano w Bodbe, w prowincji Kachetia, gdzie powstała katedra pod jej wezwaniem. Gruzini czczą ją jako apostołkę kraju, a Kościół przypomina 14 stycznia. Dawniej pamiątka przypadała 15 grudnia.