(ok. 1060-1132)
– urodził się w Quingey opodal Besançon (Francja). Prawdopodobnie był synem hrabiego Wilhelma II Zuchwałego, a bratem Gwidona (późniejszy papież Kalikst II). Być może w Bolonii zdobywał wykształcenie prawnicze i teologiczne. Gdy w 1087 roku dowiedział się o poważnej chorobie ojca, udał się w podróż do domu, lecz w drodze dosięgła go wieść, że rodzic zmarł. Uznał tedy dalszą podróż za bezcelową i wstąpił do klasztoru benedyktynów w Ciel d’Oro. Był zwolennikiem reform w Cluny i człowiekiem otoczonym wielkim szacunkiem zarówno przez współbraci, jak też okolicznych mieszkańców. W 1129 roku został biskupem w Savonie, gdzie rozpoczął organizowanie działalności charytatywnej, jednak nieoczekiwanie zmarł 6 sierpnia 1132 roku i na ten dzień przewidziano jego wspomnienie. Długo czczono go jako błogosławionego, a kanonizacji dokonał dopiero Pius VI w 1793 roku.