(1653-1721)
– urodził się 1 marca w San Severino w Marchii Ankońskiej (Włochy) w rodzinie Antoniego M. Divini i Marii Angeli Bruni; rodzice osierocili go, gdy miał zaledwie trzy lata. Mimo biedy i rozmaitych trudności udało mu się dostać do franciszkanów reformatów w Forano; habit przywdział w grudniu 1670 roku, a śluby złożył 4 czerwca 1678 roku. Pełnił obowiązki wykładowcy filozofii dla młodszych braci (1680- 83) oraz prowadził działalność misyjną wśród okolicznej ludności. Mając zaledwie 29 lat – zapewne na skutek jakiegoś porażenia mózgowego lub wylewu – okulał, ogłuchł i oślepł. Nie mogąc już dalej pracować jako misjonarz i wykładowca, poświęcił się całkowicie życiu kontemplacyjnemu. Cierpienia znosił z anielskim spokojem, za co został obdarowany zdolnością czynienia cudów, a także licznymi ekstazami i wizjami. Mimo kalectwa spełniał obowiązki gwardiana w klasztorze Maria delle Grazie w San Severino (1692-93), gdzie też zmarł. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1740 roku; beatyfikacji P. dokonał papież Pius VI w 1786 roku; kanonizował go uroczyście papież Grzegorz XVI w 1839 roku. Pamiątka w dies natalis – 24 września.