(2. poł. VI w.-644)
– był jednym z misjonarzy skierowanych przez papieża św. ➞ Grzegorza I Wielkiego do Anglii w roku 601. Miał być kapelanem królowej św. Etelburgi, drugiej żony króla Northumbrii, św. ➞ Edwina, któremu udzielił chrztu (627). Za przykładem władcy poszło tak wielu poddanych, panów i prostych ludzi, że chrztu udzielano w rzece Swale w pobliżu Catterick oraz w rzece Glen koło stolicy królewskiej w Yeaverng. Korzystając z poparcia władcy, P. przemierzył całe królestwo, głosząc ewangelię. Sprowadził kilkudziesięciu nowych kapłanów, wystawił też kilka kościołów i kaplic. W październiku 632 roku na królestwo św. Edwina najechali pogańscy Walijczycy, niszcząc kościoły i wycinając w pień chrześcijan. Królowa Etelburga uciekła wraz z P. do swego rodzinnego Kentu, a stamtąd udała się do Francji, gdzie wstąpiła do sławnego opactwa w Faremoutier; wkrótce zastąpiła swoją zmarłą siostrę, św. Satrydę, w obowiązkach ksieni. P. pozostał w Kencie, gdzie mianowano go biskupem Rochester. Niestety, zniszczenia, jakie wyrządził najazd walijski w Northumbrii, były tak duże, że P. nie miał już sił, by diecezję odbudować. Zmarł 10 października 644 roku i w tym dniu jest wspominany przez Kościół.