(ok. 800-861)
– pochodził z Hiszpanii, najpewniej z rodu Aznarów, mającego poźniej swoją siedzibę w Gaskonii; w czasach Ludwika I Pobożnego, będąc nadwornym kapelanem, doszedł do poważnych wpływów w państwie. Dla cesarzowej Judyty ułożył Florilegium złożone z psalmów, a od 835 roku do śmierci spisywał cenne źródłowo Annales Bertiniani. W 843 roku powołano go na stolicę biskupią w Troyes. Włączył się w spory teologiczne: o predestynację (interpretował to pojęcie doprowadzając do skrajności poglądy św. ➞ Augustyna), zwalczał koncepcje Jana Szkota Eriugeny, wystąpił też przeciwko czterem tezom dogmatycznym przyjętym za sprawą Hinkmara przez synod w Quierzy (853). Sam uważał się za kontynuatora św. ➞ Izydora z Sewilii, choć w licznych jego poglądach, a zwłaszcza w skrajności ich głoszenia, można usłyszeć zapowiedź *jansenizmu. P. zmarł 6 kwietnia 861 roku; w Troyes zawsze czczono go jako świętego. Pamiątka – w dies natalis.