(ok. 520-ok. 575)
– była córką Berthaira, pogańskiego władcy części Turyngii (Niemcy); przyszła na świat prawdopodobnie w Erfurcie. Ojciec jej został zamordowany przez swego brata, Hermenefrida, który z kolei poległ w wojnie między królem Austrazji, Teodorykiem i królem Neustrii, Chlotarem I; ten ostatni uprowadził 12-letnią wówczas R. (531) i sześć lat poźniej poślubił brankę. R. poświęciła swe życie ubogim, chorym i więźniom; założyła także szpital dla trędowatych. Stale wyrzucała swemu mężowi, Chlotarowi, okrucieństwo, z jakim zamordował jej brata, Unstruta. Wreszcie opuściła dwór i przyjęła habit mniszki z rąk biskupa Medarda w Noyon. Około 557 roku ufundowała klasztor Świętego Krzyża w Poitiers, do którego wstąpiła i w którym została przełożoną. Wkrótce przekształciła opactwo w znany ośrodek studiów biblistycznych. Ostatnie lata życia spędzić miała jako rekluza (mniszka zamknięta na stałe w celi) we własnym klasztorze. Zmarła 13 sierpnia i w tym dniu obchodzona jest jej pamiątka. Piękny żywot R. spisał kapłan z Poitiers, św. ➞ Wenancjusz Fortunat.