(ok. 436-ok. 533)
– pochodził ze znakomitej rodziny galloromańskiej; przyszedł na świat w okolicach Laon. Jego matką była św. Cilinia. Już jako młodzieniec odseparował się od świata, oddając się praktykom życia duchownego. Uczęszczał do wysoko cenionej szkoły przykatedralnej w Reims. Musiał odznaczać się niezwykłymi cechami umysłu i charakteru, skoro po śmierci Wennadiusza w sposób niezbyt zgodny z wymogami kanonicznymi już w wieku dwudziestu dwóch lat objął biskupstwo w tym mieście (458). Zaznaczył się jako gorliwy pasterz i nieugięty przeciwnik arianizmu. Gdy na tronie zasiadł Chlodwik I, biskup Reims złożył mu hołd, prosząc zarazem o poszanowanie dóbr i praw Kościoła. Władca darzył R. wielkim szacunkiem, a ich wzajemne kontakty doprowadziły do ochrzczenia Chlodwika I podczas uroczystości Bożego Narodzenia w 496 roku (inne źródła obstają przy 498 lub nawet 506 roku); wraz z władcą chrzest przyjęło kilka tysięcy Franków. Ze zdarzeniem tym łączy się piękna legenda o gołąbku przynoszącym z nieba gałąź oliwną do namaszczenia króla. W związku z szeroko zakrojoną chrystianizacją Franków powstało szereg nowych biskupstw: Arras, Laon, Thérouanne, Tournai-Cambrai. W roku 514 odbył się synod, któremu Remigiusz przewodniczył. Jego zasługi dla chrystianizacji środkowej Francji są nie do podważenia. Dzień śmierci świętego martyrologia ustalały na 13 bądź 15 stycznia, 1 października, 30 grudnia. Nowe Martyrologium rzymskie proponuje datę 1 października – najstarszą, bo sięgającą VI wieku. Kult św. R. był w średniowieczu niezmiernie żywy i trwały. Do roku 585 jego ciało spoczywało w kościele św. Krzysztofa, następnie złożono je w opactwie jego imienia, ostatecznie w 1050 roku z polecenia papieża Leona IX relikwie jego przeniesiono do katedry w Reims. O popularności świętego świadczy powstanie kilku żywotów opiewających zasługi R. (jeden z nich mylnie przypisywano św. ➞ Wenancjuszowi Fortunatowi). Dedykowano mu wiele świątyń, szczególnie we Francji i Niemczech. Tradycja mówi, że pozostawił po sobie zbiór kazań, które jednak nie przetrwały do naszych czasów. Zachowały się natomiast cztery listy oraz zrekonstruowany Testament.