(III/IV w.)
– pochodził prawdopodobnie z Antiochii i pełnił obowiązki diakona w miasteczku nieopodal Cezarei w Palestynie. Gdy w roku 303 z rozkazu cesarza Dioklecjana zaczęły się prześladowania chrześcijan, R. zachęcał współbraci do walki w imię Chrystusa, nawiedzając różne prowincje. Przybywszy do Antiochii ujrzał męczenników cierpiących za wiarę, a ponieważ wielu z nich było blisko załamania z powodu okrucieństwa zadawanych im tortur, zachęcał ich do trwania przy Chrystusie. Sędzia Asklepiades rozgniewawszy się na odważnego diakona, nakazał go uwięzić, a następnie szarpać jego ciało żelaznymi hakami. Gdy męczennik upominał tyrana, by nie sprzeciwiał się nauce Chrystusowej, ten nakazał spalić duchownego na stosie, jednak rzęsisty deszcz ugasił płomienie. Przebywający chwilowo w Antiochii cesarz nakazał wypuścić R. Wkrótce jednak ponownie uwięziono diakona i poddano nowym torturom. Najpierw obcięto mu język, a następnie zmiażdżono jego ciało między deskami obciążonymi głazami. Stało się to 17 listopada 303 roku. Kościół wspomina męczennika 18 listopada.