(1586-1617)
– przyszła na świat 20 kwietnia w stolicy Peru, Limie, w średniozamożnej rodzinie hiszpańskiej. Ojciec dziewczynki, Gaspar Flores i matka, Maria Oliva, byli posiadaczami ziemskimi, świeżo osiadłymi w Ameryce Południowej. Na chrzcie św. dziecko otrzymało imię Izabela, R. zaś to raczej przydomek, nadany z uwagi na urodę. Już jako mała dziewczynka R. czuła się powołana do życia kontemplacyjnego: w wieku 14 lat wstąpiła do III Zakonu św. Dominika, obierając sobie za wzór św. ➞ Katarzynę ze Sieny. Wcześnie też zaczęła doznawać łask mistycznych. Życie kontemplacyjne łączyła z usługiwaniem chorym i nędzarzom. Życie nie skąpiło jej trosk: widziała zubożenie rodziny, która nie mogła przystosować się do nowych warunków bytowania, potem przyszła śmierć obojga rodziców, samotność, dolegliwości fizyczne, cierpienia duchowe. Ostatnie trzy lata spędziła u małżonków Gonzaleza della Maza i Marii Uzategui, otoczona szczerą przyjaźnią. W ich domu zmarła 24 sierpnia, który to dzień przepowiedziała sobie znacznie wcześniej. Dominikanie, świadomi jej świętości, pochowali ciało R. najpierw w krużganku klasztornym, a w dwa lata później w kaplicy św. Katarzyny ze Sieny. Papież Klemens IX beatyfikował ją w roku 1668 i ogłosił patronką Ameryki, a w 1670 roku także Filipin i Antyli. Kanonizacji dokonał Klemens X w 1671 roku. Jest to najpopularniejsza święta w Ameryce Południowej, otoczona tam ogromną czcią. Ku jej czci wzniesiono łącznie kilka tysięcy świątyń, kaplic i ołtarzy. Kościół wspomina R. 23 sierpnia.52 Św. Róża z Limy, obraz Claudio Coello, 1684-85