(około 840-894 lub 896)
– była córką Erchangera, hrabiego Alzacji. Około roku 862 poślubiła Karola Otyłego, syna Ludwika Niemca. Wraz z nim została w 881 roku koronowana przez papieża Jana VIII na cesarzową. Swe wysokie stanowisko wykorzystywała, by pomagać klasztorom w okolicach Konstancji, Zurychu i Pawii. Około roku 880 ufundowała opactwo w Andlau, w którym ksienią została jej siostrzenica. Późniejsza legenda podawała, że miejsce pod fundację wskazał niedźwiedź, wygrzebując doły pod fundamenty. Na pamiątkę tego zdarzenia trzymano w opactwie niedźwiedzia, a inny niedźwiedź – wykuty z kamienia – znalazł się na honorowym miejscu w zabudowaniach klasztornych. Kiedy w 887 roku cesarz postanowił oddalić swego doradcę Luitwarda, biskupa z Vorcelli, zarzucił żonie zdradę z dostojnikiem. Cesarzowa odeszła do Andlau, gdzie jako mniszka dokonała żywota 18 września. Elewacja szczątek R. nastąpiła w 1049 roku, gdy papież Leon IX wracał ze zjazdu w Moguncji. Jej kult w Alzacji jest dotąd żywy. Strażacy obrali ją za swą patronkę, gdyż, jak głosi legenda, po oskarżeniu o cudzołóstwo cesarzowa przeszła nietknięta przez tzw. próbę ognia. Wspomnienie przypada w dies natalis.