(ok. 490-565)
– to jedna z największych postaci Kościoła walijskiego. Urodził się na Wyspach Brytyjskich, w Południowej Walii. Imiona jego rodziców brzmiały Amon of Dyfed i Anna of Gwynedd; oboje pochodzili ze szlacheckiego, choć nie królewskiego rodu. Wychowywał się w opactwie Llanwit, gdzie opatem był św. Illtud. Ów świątobliwy i roztropny mąż stał się dla S. wzorem pobożności i gorliwego apostolstwa. Sam S. święcenia kapłańskie przyjął w klasztorze św. Dubricka. Zgromadził wokół siebie licznych naśladowców, dla których stanowił wzór życia mniszego. Studia prowadzone przez S., liczne godziny spędzane na modlitwie i kontemplacji, uczyniły go wielkim autorytetem dla współczesnych. Po jakimś czasie osiadł w klasztorze na wyspie Caldy, gdzie niebawem wybrano go opatem. Pewnego razu gościł w swym opactwie jednego z mnichów irlandzkich, powracających z Rzymu i zafascynował się jego osobowością i duchem apostolstwa. Razem z nim udał się do Irlandii, gdzie pracował nad krzewieniem wiary. Tu również w krótkim czasie pozyskał liczne grono uczniów oraz wyznawców Chrystusa; ujmował ich nadzwyczajną skromnością i dobrocią, a zadziwiał darem czynienia cudów. Sława zaczęła mu jednak doskwierać, więc powrócił do kraju i osiadł w pustelni nad rzeką Severn. Ponownie go odkryto i zmuszono do pełnienia kościelnych urzędów. Z rąk św. Dubrycjusza otrzymał sakrę biskupią, niemniej był zdecydowany opuścić Anglię. Popłynął w stronę wybrzeży Bretanii i wylądował w okolicach Dol. Tam też założył biskupstwo i wybudował klasztor, który stał się głównym ośrodkiem jego pracy pasterskiej. Z działań politycznych S. wymienić należy interwencję na dworze króla Childeberta I w sprawie zdetronizowanego władcy Bretanii, Judualema; może to świadczyć o sporym szacunku, jakim cieszył się biskup także u władców świeckich. Zmarł 28 lipca 565 roku. W hagiografii zapisał się jako niestrudzony misjonarz, pełen poświęcenia duszpasterz i człowiek modlitwy. Kult niesiony przez brytyjskich misjonarzy rozszerzył się wkrótce na całe Wyspy Brytyjskie, dotarł także do Normandii, a nawet Italii. Pamiątkę liturgiczną obchodzi się w dies natalis.