(1175-1235)
– był synem księcia Stefana I, założyciela niepodległego państwa Serbii. Pierwotne jego imię brzmiało Rastko. W wieku 16 lat wstąpił do słynnego klasztoru na górze Athos i przybrał imię zakonne S. W roku 1219 mianowano go metropolitą cerkwi serbskiej, która wtedy jeszcze była zjednoczona z Rzymem. Serbia stanowiła wówczas dla duszpasterzy teren wielkiej pracy apostolskiej i kulturowej. Serbowie należeli do ludów najbardziej zaniedbanych religijnie i cywilizacyjnie w średniowiecznej Europie. Biskup S. tworzył tam strukturę kościelną, sprowadzając mnichów i zakładając nowe klasztory. Dużą wagę przywiązywał do właściwego doboru i organizacji hierarchii kościelnej. Zaznaczył się także na polu spraw świeckich – narodowych. Właśnie jemu przypisuje się znaczną rolę w zjednoczeniu państwa pod panowaniem jego brata Stefana II. Zmarł w roku 1235 w Tyrnowie w Bułgarii, kiedy wracał z Ziemi Świętej. Pochowano go w monastyrze serbskim w Mileszewie. Dniem wspomnienia jest 14 stycznia.