(ok. 480-543)
– dziewica, siostra bliźniacza św. ➞ Benedykta. Urodziła się w Nursji. Od dziecka poświęciła życie Bogu, naśladując brata i pozostając pod jego wpływem. Zawsze przebywała w pobliżu Benedykta. Gdy ten założył klasztor na Monte Cassino, S. osiadła w położonym kilka kilometrów dalej klasztorze żeńskim. Życie zakonne poznała prawdopodobnie już wcześniej w klasztorach Piumarola i Subiaco. W tym ostatnim miejscu przebywał zresztą także Benedykt. Dziś są tam dwa klasztory: żeński i męski. Benedykt stał się kierownikiem duchowym S. oraz pozostałych mniszek na Monte Cassino. Rodzeństwo widywało się raz na rok w pobliskiej grocie i jak zaświadczają biografowie, np. św. ➞ Grzegorz Wielki w swoich Dialogach, spotkania upływały na dyskusjach o sprawach duchowych. Grzegorz pisze, że pewnego razu na takiej pobożnej rozmowie zastał ich wieczór. Była to ostatnia rozmowa w ich życiu, co S. przeczuwała, stąd chciała przedłużyć widzenie z bratem. Benedykt uparcie zamierzał powrócić do swego klasztoru, nie chciał bowiem spędzać nocy poza nim. Wówczas siostra miała uciec się do modlitwy. Wokół rozszalała się burza z ulewnym deszczem, która uniemożliwiła świętemu powrót. „Prosiłam cię, a tyś mnie nie chciał wysłuchać. Zwróciłam się przeto do Boga i zostałam wysłuchana” – miała powiedzieć S. Spędzili więc noc na wspólnej modlitwie. Trzy dni potem S. zmarła. Było to około 543 roku. Benedykt podobno, patrząc z okna swej celi na klasztor, w którym mieszkała S., zobaczył, jak dusza jego siostry unosi się do nieba w postaci gołębicy. Pochowano ją w klasztorze na Monte Cassino. Później relikwie w obawie przed zniszczeniem przeniesiono do Fleury. Dziś część śmiertelnych szczątków świętej znajduje się na Monte Cassino, część w Le Mans. Pamiątkę obchodzi się 10 lutego. W Nursji, na miejscu domu, gdzie mieszkali niegdyś Benedykt i S., wystawiono kościół. Można tam jeszcze oglądać część muru domostwa, gdzie przyszło na świat świątobliwe rodzeństwo. Za swoją patronkę uważają S. siostry benedyktynki. Patronuje wielu innym żeńskim rodzinom zakonnym, które oparły swoje życie na regule benedyktyńskiej – dziś jest to rzesza kilku tysięcy sióstr. Do Polski benedyktynki przybyły w roku 1240, a swój pierwszy dom założyły w Staniątkach niedaleko Krakowa. Jest tam piękne muzeum klasztorne z cennymi zapisami najstarszych polskich pieśni religijnych (m.in. kolęd). Wierni odwoływali się do św. S. w czasie burz i niepogody.