(XII w.)
– siedmiu młodzieńców zgromadzonych na modlitwie przeżyło w dniu Wniebowzięcia NMP w 1215 roku, spotkanie z Matką Bożą. Maryja ukazała się im, zachęcając do poświęcenia Jej ich życia i szerzenia ewangelii. Wszyscy młodzieńcy mieszkali we Florencji i zajmowali się handlem. Ich imiona: Aleksy Falconieri, Bartłomiej Amidei, Benedykt dell Antella, Bonfiliusz Monaldi, Gerardyn Sostegne, Buonagiunta Manetti i Ricowerus Uguccione. Za zgodą swego biskupa osiedli razem na górze Monte Senario w pobliżu Florencji i tam, w grotach skalnych, zorganizowali nową wspólnotę zakonną. Otrzymała ona nazwę Zgromadzenia Sług Najświętszej Maryi Panny lub w skrócie – serwitów. Za swoją misję uznali szerzenie nabożeństwa do Matki Bożej Bolesnej: naśladowali Jej cnoty i rozważali Jej boleści. Założyciele zgromadzenia i ich naśladowcy jako kaznodzieje ludowi przemierzali Europę, w tym Italię, Francję, Węgry i Polskę. Bonfiliusz został wybrany pierwszym generałem zakonu. Benedykt zakładał wspólnotę w Carfaggio, a Ricowerus i Bartłomiej tworzyli kolejne placówki zakonne we Francji i Niemczech. Siedmiu założycieli zakonu kanonizowano w roku 1887. 17 lutego jest dniem ich wspomnienia, choć wcześniej przez długie lata pamiątka przypadała 12 lutego. Założona przez nich wspólnota istnieje do dziś. Gałąź żeńską utworzyła św. Juliana Falconieri.58 Siedmiu Założycieli Zakonu Sług Maryi (serwitów), fresk w kościele na Monte Senario k. Florencji