(?-ok. 572)
– należy do świętych częściej spotykanych w polskiej pobożności. Kościół czci ją wraz z jej mężem Gordianem, urzędnikiem rzymskim. Mieli dwóch synów: ➞ Grzegorza, który został w przyszłości papieżem i któremu potomność nadała przydomek „Wielki” oraz drugiego, którego imię jest nieznane. Zasługą S. jest przede wszystkim religijne wychowanie Grzegorza. Po śmierci męża osiadła w małym domku obok kościoła św. Saby na Wzgórzach Awentyńskich. Ostatnie lata życia spędzała na modlitwie i praktykowaniu ascezy. Zmarła w Rzymie prawdopodobnie w roku 572. Do Martyrologium rzymskiego została wpisana przez papieża Klemensa VIII w XVI wieku. Dniem jej wspomnienia jest 3 listopada.