papież (?-483)
– pochodził z Tivoli; został papieżem 3 marca 468 roku, po św. ➞ Hilarym. Na jego pontyfikat przypadło szereg problemów, z którymi borykać się musiała Stolica Apostolska. Przede wszystkim chodziło o relacje między Rzymem a Konstantynopolem, którego patriarcha, Akacjusz, zajmujący chwiejną postawę wobec *monofizytyzmu, wbrew stanowisku papieża podjął próbę zdobycia dla siebie większych prerogatyw, powołując się na uchwały soboru chalcedońskiego. Kolejnym problemem były działania monofizytów w Aleksandrii. Pozyskali oni dla siebie uzurpatora Bazyliskosa, dążącego do tronu patriarszego w tym mieście. Papież S. skierował do niego specjalne pismo w tej sprawie, interweniował także u cesarza Zenona (474-491) i patriarchy Akacjusza. Monofizytom udało się, mimo usilnych protestów papieskich, zająć patriarchat Aleksandrii w roku 482, kiedy na stolicę tę wstąpił Piotr III Monges. Następny spór dotyczył tzw. Henotikonu, czyli edyktu cesarskiego w sprawach religijnych. Cesarz opublikował go chcąc przywrócić spokój, tymczasem dokument wprowadził jeszcze więcej zamieszania. Miejscowi biskupi nie podpisali się pod edyktem, uważając go za próbę ingerencji cesarza w sprawy wewnątrzkościelne; zostali za to ukarani przez cesarza wygnaniem. Poczynania cesarza spotkały się ze zdecydowanym sprzeciwem S.: wysłał on nawet do Konstantynopola swoich delegatów, by bronili uchwał dogmatycznych soboru chalcedońskiego z roku 451. Spór ten doprowadził w późniejszym okresie, już po śmierci S., do pierwszej schizmy zwanej akacjańską. Papież, utrudzony rozwiązywaniem wszystkich tych problemów, zmarł w marcu 483 roku. Wątpliwości budzi dokładna data śmierci. Według jednych był to 2, a według innych 10 marca. Wprawdzie druga data, znajdująca się w Liber Pontificalis, uważana jest za bardziej wiarygodną, jednak Martyrologium pozostaje przy pierwszej, tzn. 2 marca.