(ok. 1165-1265)
– urodził się w hrabstwie Kent w Anglii. W bardzo młodym wieku rozpoczął życie pustelnicze. Gdy w roku 1237 w Anglii zjawili się karmelici, wstąpił do tej wspólnoty zakonnej i po kilku latach zaczął odgrywać w niej coraz poważniejszą rolę. Był najpierw wikariuszem generalnym zakonu dla prowincji zachodnich, a w 1245 roku na kapitule w Aylesford został wybrany generałem zakonu. Sześć lat później S. przeżył słynne wizje związane ze szkaplerzem. Według różnych opisów Matka Boża miała mu wręczyć szkaplerz i zapewnić, że ci, którzy będą go nosić do śmierci, unikną kary wiecznej. Szkaplerz, którego nabożeństwo zainicjował święty, to rodzaj płaszcza zakonnego złożonego z dwóch części materiału, bez rękawów. Dziś, za pozwoleniem papieskim, szkaplerzem jest także mniejszy kawałek materiału zawieszony u szyi lub medalik. Noszą szkaplerz m.in. benedyktyni, cystersi, kameduli i, oczywiście, karmelici. Jako przełożony zakonny przyczynił się do rozszerzenia wpływu zakonu na zachodzie Europy. Dokonał także istotnej zmiany reguły zakonnej, pozwalając osiedlać się mnichom w miastach i prowadzić pracę duszpasterską, zamiast – jak dotychczas – przebywać w odosobnionych pustelniach. S. zmarł w Bordeaux 16 maja 1265 roku w czasie jednej z podróży wizytacyjnych. Warto zwrócić uwagę na spuściznę literacką pozostawioną przez S. Są to listy i homilie, dwie antyfony ku czci Matki Najświętszej oraz dziełko o pokucie chrzescijańskiej. Wspomnienie – w dies natalis.67 Św. Szymon Stock, święty obrazek z XIX w.