zw. De Los Andes, właśc. Juana Fernandez Solar (1900-20)
– urodziła się 13 lipca w Santiago w zamożnej i pobożnej rodzinie chilijskiej; uczyła się w kolegium Najświętszego Serca Pana Jezusa, prowadzonym przez zakonnice, gdzie otrzymała rzetelne wykształcenie religijne i humanistyczne. W wieku 15 lat złożyła ślub czystości, ale to całkowite oddanie się Bogu nie przeszkadzało jej żyć pełnią młodości: lubiła grać w tenisa, pływać, jeździć konno; pod wpływem lektury dzieł karmelitańskich, a zwłaszcza św. ➞ Teresy od Dzieciątka Jezus, odkryła w sobie powołanie zakonne i 7 maja 1919 r. przekroczyła próg klasztoru klauzurowego zakonu karmelitanek bosych w Los Andes. W kwietniu 1920 r. zachorowała na tyfus; w obliczu zbliżającej się śmierci złożyła profesję zakonną. Zmarła, przeżywszy w klasztorze jedynie 11 miesięcy, 12 kwietnia; beatyfikował ją (3 kwietnia 1987, w czasie pielgrzymki do Ameryki Południowej) i kanonizował (21 marca 1993) papież Jan Paweł II; wspomnienie – 13 lipca. Klasztor, w którym T. żyła i została pochowana, stał się duchowym sanktuarium Chile.