także W. z Thawayt (?-1154)
– był synem księcia Herberta z Winchesteru, skarbnika króla Henryka I i Emmy, przyrodniej siostry króla Anglii, Stefana. Niewiele znamy szczegółów z jego życia; wiemy, że piastował funkcję kanonika katedry w Yorku i po śmierci arcybiskupa Turstana (1142) został z polecenia króla jego następcą, jako konkurent Henryka Monca, opata cystersów w Yorku. Ważność tej elekcji została zakwestionowana ze względu na podejrzenie symonii, a arcybiskup Teobald z Canterbury odmówił udzielenia W. sakry. W sprawie W. interweniował u papieża m.in. św. ➞ Bernard z Claivaux, który użył swego całego autorytetu, by nie dopuścić do jego wyświęcenia. Jednak papież Innocenty II był przekonany o kanoniczności wyboru W. i polecił swemu legatowi, arcybiskupowi Winchester, udzielić świeceń (1143). Organizatorskie talenty nowego arcybiskupa, jego dbałość o diecezję i łagodność serca zjednały mu wielką sympatię wiernych. Innocenty II nie zdążył przed śmiercią przesłać W. paliusza, potwierdzającego jego godność. Nie zdążyli tego także uczynić papieże Celestyn II i Lucjusz II, gdyż ich pontyfikaty trwały zaledwie po kilka miesięcy. Gdy na Stolicę Apostolską wstąpił bł. Eugeniusz III, cystersi, wykorzystując fakt, że nowy papież pochodził z ich zgromadzenia, ponownie podjęli akcję przeciw W., wspierani przez św. Bernarda. Zarzucono m.in. W. sprzedaż precjozów z kościoła w Yorku, a także uprawianie symonii. Papież, nie do końca dobrze poinformowany o sytuacji, zdecydował, że W. musi ustąpić z urzędu. Na jego miejsce wyznaczył Murdaca (1147). W. nie protestował; odszedł ze swej stolicy w pokorze, podporządkowując się woli Rzymu. Znalazł schronienie u swego krewnego i przyjaciela, króla Sycylii, Rogera. W odwecie ludzie Rogera zniszczyli opactwo Fountains, gdzie przełożonym był Murdac. W. został później wezwany do Winchester, gdzie pomagał swemu wujowi, miejscowemu biskupowi w administrowaniu diecezją. Pozostał tam do roku 1153, gdy zmarli jego główni oponenci: papież i św. Bernard. Wtedy odwołał się do nowego papieża, Anastazego IV; ten przyznał mu wszystkie prawa i nakazał objęcie biskupstwa Yorku po zmarłym właśnie Murdacu. Powróciwszy, ku wielkiej radości diecezjan, okazał wielką troskę o stan zgromadzenia cystersów – swych niedawnych wrogów, udzielając im wszelkiej pomocy w odbudowie zniszczonego opactwa w Fountain. Zmarł 8 czerwca 1154 roku; istniało podejrzenie, że został otruty. Jego relikwie znajdowały się w katedrze w Yorku, póki nie zostały zniszczone przez anglikanów w XVI stuleciu. Kanonizował go papież Honoriusz III w 1227 roku. Wspomnienie w dies natalis.