(1795-1850)
– urodził się 21 kwietnia w Rzymie w rodzinie zamożnego kupca. Wzorami życia religijnego byli dlań rodzice, Piotr i Magdalena de Rossi, którzy codziennie uczestniczyli w Mszy św. i wspólnie z dziećmi wieczorem odmawiali różaniec. „Bóg dał mi świętych rodziców” – napisał potem. W. ukończył studia filozoficzne i teologiczne na papieskim uniwersytecie „Sapienza”, a w 1818 roku przyjął święcenia kapłańskie. Poświęcił się duszpasterstwu wśród młodzieży, żołnierzy, chorych i więźniów. Ceniony był jako rekolekcjonista i misjonarz ludowy. Przez pewien czas, od 1827 roku, sprawował także funkcję ojca duchowego kleryków w seminarium rzymskim. W 1834 roku założył Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego, którego celem była obrona wiary i szerzenie pobożności. 9 lat później powstała gałąź żeńska ruchu, której celem była praca charytatywna.W Polsce członkowie Stowarzyszenia zwani są popularnie palotynami. Idea ta miała na owe czasy nowatorski charakter, porównywalny z późniejszą Akcją Katolicką. Stowarzyszenie skupiało głównie kapłanów, którzy jednak nie składali ślubów zakonnych, a jedynie uroczyste przyrzeczenia. Aprobatę papieską palotyni otrzymali w 1904 roku. Stowarzyszenie, według pomysłu ojca-założyciela, miało animować wszystkie dzieła katolickiego apostolatu. Palotyni przybyli do Polski w 1907 roku, palotynki w 1934 roku. W. zmarł 22 stycznia 1850 roku. Beatyfikował go papież Pius XII w 1950 roku, a kanonizował Jan XXIII w 1963 roku. Wspomnienie w kalendarzu liturgicznym odnajdujemy w dies natalis. W hagiografii święty bywa nazywany Apostołem Rzymu, drugim ➞ Filipem Neri i prekursorem Akcji Katolickiej. Podkreślenia wart jest także wkład W. w rozwój ekumenizmu, czego dowodzi m.in. zainicjowanie corocznego Tygodnia Modlitw o zjednoczenie chrześcijan.92 Św. Wincenty Palloti