papież (?-217)
– jego pontyfikat przypadł na lata 199217, a więc trwał, jak na ówczesne warunki, dosyć długo. Za jego czasów cesarz Septymiusz Sewer, wcześniej tolerujący chrześcijan, wydał dekret zakazujący głoszenia chrystianizmu, co spowodowało represje – krótkotrwałe, ale ostre. Euzebiusz, pierwszy historyk Kościoła, wychwala Z. m.in. za wytrwałą obronę czystości doktrynalnej (walczyć musiał z błędnymi poglądami rodzącymi się wówczas dosyć często, zwłaszcza w odniesieniu do tajemnicy Trójcy Św.), jednak zdaniem niektórych czynił to za mało zdecydowanie. Przeciwnikiem Z. był późniejszy antypapież Hipolit, surowy krytyk wszelkich odstępstw od pierwotnych zasad doktrynalnych Z. zlecił swemu późniejszemu następcy, Kalikstowi, uporządkowanie cmentarzy chrześcijańskich (katakumb), co umożliwiło legalizację praktyk religijnych. Z. zmarł prawdopodobnie śmiercią naturalną w roku 217, choć później niektórzy pisarze chrześcijańscy oddawali mu hołd jako męczennikowi. Niegdyś wspominano go 26 sierpnia, jednak obecnie dniem jego wspomnienia jest 20 grudnia.